Terugkeerbegeleiding wordt algemeen aanzien als een belangrijke component van terugkeer. Het is een cruciaal element om derdelanders in irregulier verblijf correct te informeren over hun wettelijke mogelijkheden om in Europa te blijven, en de mogelijkheden om terug te keren en zich te re-integreren in het land van herkomst.

Het EMN wijdde hier dan ook drie Informs aan.

Hieronder enkele bevindingen van de Inform over "Policies and practices on return counselling for migrants in EU Member States and Norway":

• Inzake terugkeerbegeleiding hanteren sommige Lidstaten en alle NGOs en internationale organisaties een benadering waarin de migrant centraal staat. 
• Terugkeerbegeleiding komt voor in alle migratie stadia, maar vooral bij detectie van irregulier verblijf en tijdens de terugkeerprocedure. 
• Voor Lidstaten, NGOs en internationale organisaties is het moeilijk om de doeltreffendheid van de terugkeerbelgeleiding te meten en te monitoren.

De tweede Inform focust op “Policies and practices for the training and support of return counsellors in their role to provide migrants with timely, unbiased and reliable information on return”. Uit deze Inform blijkt o.a. dat:

• Er tussen de deelnemende Lidstaten, NGOs en internationale organisaties verschillende soorten van training bestaan voor terugkeerconsulenten. De meeste focussen op kennis of vaardigheden, en kunnen worden aangeboden op zowel beginnersniveau als op een meer gevorderd niveau.  
• Wanneer terugkeerconsulenten geconfronterd worden met moeilijke en emotioneel belastende situaties, de persoonlijke ondersteuning beperkt is. De bestaande praktijken om het welzijn van consulenten te monitoren, zijn meestal gebaseerd op het bevorderen van ondersteuning door collega's.

De laatste Inform verschaft ons een beter inzicht in “Policies and practices on outreach and information provision for the return of migrants”. Deze Inform toont bvb. aan dat:

• In de meeste Lidstaten outreach en informatieverstrekking enerzijds, en terugkeerbegeleiding anderzijds complementair en onderling afhankelijk zijn. Vaak vallen ze samen. 
• Alle Lidstaten en Noorwegen inzake outreach en informatieverstrekking over een wettelijk en beleidskader beschikken. Meestal betreft het 'soft law' instrumenten (richtlijnen, beleidsdocumenten, ...).